cielowe

I od razu pozotywniej sie mysli. Wlasnie wpierdzielam wielki kawalek ciasta, nie myslac o tym, jaka bede wielka i brzydka, kiedy go skoncze. Swiat jest niemal rozowy. I do szczescia brakuje tylko lapki Kotka. A Kotka ani widu ani slychu... i niestety nie schowal sie za szafa, czy pod lozkiem, po prostu sobie poszedl- wlasna sciezka... no i kapa, bo bez Kotka, to tak lewo... ani nie ma kogo poglaskac, ani nie ma komu powiedziec >mrraaau<, ani nie ma nic puchatego, do czego moznaby sie przytulic... i tak jakos cicho dookola- nic nie skacze ani po mnie, ani po meblach (lub komputerze). I w ogole tak smutnawo. I ty sobie nie mysl- ja to rozumiem, ale to nie znaczy, ze ma mi sie to podobac. To znaczy podoba mi sie nowoprzyjeta postawa, ale nie podoba mi sie, ze musze siedziec teraz sama... Ale moze jak wreszcie do czegos dojdziemy, to sie skoncza poswiecenia? A moze i nie... Moze one tez sa potrzebne... Atam, nie ma co filozofowac, wieczorem Kotek przyjdzie i znowu sie zacznie lasic, i znowu bedzie kogo glaskac i komu mowic >mrraaau<...

I oto wlasnie po raz drugi mam bloga... jeszcze nawet nie wiem, jak bedzie on wygladal, gdzyz zobacze go dopiero po napisaniu pierwszej notki, co niniejszym czynie. Blog moze sie wydawac nieco monotematyczny, ale Tobie kochanie, to napewno nie bedzie przeszkadzalo =) Bedzie jeszcze wiecej o mnie, o Tobie, o nas... zobaczymy, czy podolam wyznaczonemu zadaniu... =)